با تشکر از شما تکرار یک درام محبوب است که مدتها پیش در شرایطی پخش شده است که دیگر نمی توانید آزاد شوید. به طور خاص ، دفتر خاطرات کشور درامی است که قلب سرد را گرم می کند ، نه تنها غم زندگی روستایی ، بلکه تصویر یک خانواده بزرگ و هماهنگ که در هانولتاری زندگی می کند و دوستی زیبای جوانان در این محله را نشان می دهد. یک روز من به یک گروه از برگهای پاییز در انجمن زنان محلی رفتم. برگهای پاییز با آب خوب همه جا زیبا بود و دیدن آن لذتبخش بود. در آنجا بوک گیل با پسری با ناتوانی در رشد ملاقات می کند. پسر تنها که همیشه تنهاست ، در غوزه خواهر بزرگترش را دنبال می کند که با او بی ادبی رفتار می کند. مادر از پسری که در کنار دخترش یک توده است ناراضی است و او را ترغیب می کند که برود و برگهای پاییز را در کوه ببیند.
“شما می توانید برگ های پاییز سال آینده را ببینید.”
من فکر می کنم مهمترین چیز برای بوکگیل بودن در کنار پسری باشد که در بی علاقگی مورد غفلت واقع شود. وقتی او از پسری جدا شد ، باک گیل چاقوی نجاری را که می خواهد به پسر داد. چند روز بعد پسر و خاله پسر برای ابراز تشکر به خانه می آیند. پسر با چاقوی مجسمه سازی از تکه های چوب پراکنده در اطرافش کارها را انجام می داد و مجسمه سازی که او را دید ، استعداد پسر را کشف کرد و او را دانشجو کرد. پسری با معلولیت رشد شغلی برای زندگی پیدا کرده است. علاقه کم یک نفر چنین کار بزرگی انجام داد.
به نظر می رسد “علاقه” همان چیزی است که این روزها به شدت به آن نیاز داریم. سال گذشته به خاطر کرونا 19 یاد گرفتیم که داغتر از همیشه با هم زندگی کنیم. آغاز این کار “علاقه” است. به طور خاص ، توجه به کودکانی که حتی نمی توانند به تنهایی اهداف خود را بیان کنند ، بسیار ضروری است. یک ضرب المثل آفریقایی وجود دارد که می گوید: “برای تربیت کودک ، شما به افراد از سراسر روستا نیاز دارید.”
“چرا این زمستان سرد پابرهنه هستی؟” “چرا اینقدر به فروشگاه نگاه می کنید و راه می روید؟” اگر شک دارید ، اکنون باید با او تماس بگیرید. اکنون می دانیم که ساده رد شدن یا تردید یک گناه است. افراد مسن ضعیف هم همینطور.
یک پیرمرد برای مدت طولانی در مترو به سبد خرید عمه اش نگاه می کند ، روبروی هم نشسته است. سوسیس صورتی که از سبد خرید بیرون آمده این روزها غذای کمکی مورد علاقه یک نوه جوان است. وقتی پیرمرد پایین آمد ، عمه به دنبال او رفت. و 30000 وون سوسیس و پول تحویل داد. ناگفته نماند که گرسنگی را در افراد مسن پیدا کردم زیرا با علاقه آن را تماشا کردم.
با نگاه کردن به دیگران ، ابتدا دراز کنید و دراز کنید. مهمتر از همه ، این همان کاری است که باید فوراً انجام دهیم. ما دیگر نباید به خاطر بی تفاوتی و از دست دادن شخصی یا بدبختی اشک حسرت غم انگیز بریزیم. “بهره” ، امسال کارت شناسایی دیگری است که باید در کیف پول خود حمل کنیم “من یک شخص هستم”.
جو یون کیونگ نمایشنامه نویس است
[ⓒ 세계일보 & Segye.com, 무단전재 및 재배포 금지]
