“هر کسی که بدون قانون زندگی کند ، فرد خوبی است ، مگر نه؟”
“آیا کارمندان دولت باید الگویی برای جامعه باشند؟”
“جامعه ای که افراد زیادی در آن بدون قانون زندگی می کنند ، جامعه مطلوبی است.”
با دیدن یک فرد خوب ، آنها می گویند “افرادی که بدون قانون زندگی می کنند” و می خواهند با هم زندگی کنند. قانون محصولی از فرهنگ اجتماعی است و به عنوان یک مفهوم اجتماعی ظاهر می شود که در نهایت با آگاهی اخلاقی و اندیشه های اخلاقی در قلب مردم عادی ارزیابی می شود. قانون ناگزیر فقط در مواردی که حداقل اخلاقیات لازم باشد ، آن را تنظیم می کند.
در پرتو آگاهی اخلاقی یا عقاید اخلاقی ، خطا از قلب عموم مردم ارزیابی می شود. در یک جامعه خوب ، اگر دروغ بگویید و دیگران را فریب دهید ، نمی توانید صورت خود را بپوشید. برای تبدیل شدن به یک کارمند دولت ، نباید چیز خجالت آور تری باشد. در برهه ای از زمان ، حتی اگر او کاری شرم آور مانند دروغ گفتن ، جعل یا خشونت انجام داده باشد ، من اغلب او را می بینم که با گستاخی صورتش را می پوشد و می گوید که او جواب قدرت خود را برده است.
کارمندان دولت می توانند آگاهی اخلاقی و عقاید اخلاقی جامعه را هدایت کنند. نه تنها نباید هیچ تخلفی انجام شود ، بلکه حتی خطاهای اخلاقی نیز اشتباه است. شما باید از هرگونه نقص اخلاقی در خود یا خانواده خود شرمنده باشید. این یک دستور اخلاقی برای رئیس خانواده است که حداقل باعث شرمساری در خانواده شود ، همانطور که “خانواده گیرنده ، پیونگ چانگ ملت” نامیده می شود.
کارمندان دولت ابتدا باید به یک انسان تبدیل شوند و بهتر است آنها را به عنوان افرادی ارزیابی کنیم که بدون قانون زندگی خواهند کرد. در حالی که گفته می شود برخی از مقامات دولتی یکی از دوستان معلول خود را برای کمک به رفتن به مدرسه و تمرین فرزندخواندگی هنگام تحصیل در مدرسه برده اند ، برخی دیگر به انتقاد اخلاقی به دروغ ، جعل یا خشونت متهم شده اند.
برای اینکه دولت به مردم اعتماد کند ، لازم است در آگاهی اخلاقی و عقاید اخلاقی مقامات عالی رتبه الگویی ایجاد شود. دولت موظف است این کشور را به جهانی پر از “افرادی که بدون قانون زندگی می کنند” تبدیل کند.
وکیل کیونگ هوانگ لی
[ⓒ 세계일보 & Segye.com, 무단전재 및 재배포 금지]
