politics سیاست ملی ، یا ضد کمونیست ، یا تئاتر Saemaul

کمپانی ملی تئاتر در سال 1950 با صحنه Wonsulang به افتخار گالری Silla Wonsul تاسیس شد که پس از مدتی هرج و مرج پس از آزادی با سلسله تانگ جنگید. گروه تئاتر ملی که سال گذشته به هفتادمین سالگرد تأسیس خود رسید ، کمیسیون 70 ساله تاریخ نویسی را با 8 منتقد تئاتر تشکیل داد که دیروز و امروز در گروه تئاتر ملی بدون اضافه و تفریق ضبط کرد. کسانی که سه سال روی این کار کار کرده اند ، به موارد مهم تاخیر اشاره کرده اند ، نه به ترتیب زمانی “وقتی اجرایی بود” و عمیقاً به چگونگی تغییر شخصیت تئاتر ملی تئاتر پرداختند. این ارزیابی منتقد تئاتر کیم بانگ اوک است که موضوع اعلام هویت شرکت ملی تئاتر را مطرح کرد.

وی گفت: “بلافاصله پس از تاسیس ، وونسولانگ و تاندرستورم پاسخ موقت مخاطبان مبتلا به سردرگمی و فقر پس از آزادی را دریافت کردند ، اما به دلیل جنگ خیلی زود گرما سرد شد و گروه تئاتر ملی رپرتویی را انتخاب کردند که دور از تحول اجتماعی بود. من به دلیل عملکردم مورد انتقاد قرار گرفتم. از آن زمان به بعد ، به استثنای کاوش های اوه تای سوک با چندین نویسنده رئالیست مانند Cha Bum-seok ، Roh Gyeong-sik و Cheon Seung-se ، پشتیبانی کلی کاهش یافته است. هنگامی که صنعت تئاتر در دهه 1970 به صورت هنری فعالیت می کرد ، وی نتوانست به روحیه بپیوندد و با شدت گرفتن دیکتاتوری یوشین ، او به نمسان بازنشسته می شود و یک درام تاریخی آموزشی گسترده را اجرا می کند.

به طور خاص ، “تئاتر ملی” ارائه شده توسط “Sungwoong Yi Sun-shin (1973)” نمایش غلط شرکت تئاتر ملی است که به دیکتاتوری خدمت کرده است. آثاری که گروه تئاتر ملی هنگام روی کار آمدن وزارت فرهنگ و فرهنگ در زمان رژیم نظامی یا یک سرهنگ بازنشسته مسئول تئاتر ملی به نمایشنامه های تاریخی تقسیم می شوند که روح ملی را تقویت می کنند ، یا نمایش های ضد کمونیستی و Saemaul Undong نمایشنامه. حتی وقتی وزیر فرهنگ به تمرین آمد و به شدت در کار تجدید نظر کرد یک ماجرا مسخره بود. در آن زمان مسئولیتی که به گروه تئاتر ملی سپرده شده بود اجرای نمایش خلاقانه مناسب شعر ملی نبود. در همان زمان ، با شروع زندگی ممنوع در سال 1977 ، نمایشنامه های آزمایشی در نمایش های کوچک رواج یافتند ، نویسندگان و کارگردانان جوان را قادر می ساختند.

با این حال ، در دهه 1970 ، رژیم پارک چونگی صریحاً هنر را سانسور کرد و آشکارا سعی کرد از شرکت تئاتر ملی به عنوان ابزاری برای ارتقای دولت استفاده کند. در صنعت تئاتر خصوصی ، شرکت های تئاتر دونجیان مانند تئاتر تجربی و تئاتر دونگین از دهه 1970 رونق یافته اند. از آنجا که تئاترهای کوچک و تئاترهای خصوصی از این طریق رونق می گرفتند ، پر از انرژی پویا بود ، اما از اواسط دهه 1980 بود که شرکت تئاتر ملی شروع به فکر کردن درباره تئاتر سنتی کره ، سیستم رپرتوار ثابت و خلق شاهکارها کرد. . پس از کیم جول ری ، اولین مدیر هنری در سال 2002 ، به دنبال وی لی یون تاک در سال 2004 و O Tae-seok در سال 2006 ، او به نشاط جدیدی دست یافت و ساخت رپرتواری از شاهکارها ، توسعه کارهای جدید را هماهنگ کرد. آزمایش. همچنین نگاه به یک موسسه عملیاتی مسئول تحت دولت کیم دو جون تغییر یافته و به یک شرکت تحت لی لی باک بازگشت ، و در سال 2015 راه ادغام با تئاتر هنری میونگ دونگ را در پیش گرفت. این تغییر ظاهر معمولاً توسط دولت تشویق می شود بدون نظرات صنعت تئاتر یا خود شرکت تئاتر ملی. به ویژه ، روند الحاق توسط یو یین چون ، اولین وزیر فرهنگ لی مون باخ ، مجبور شد. در این روند ، گویی در تعقیب تئاتر ملی نمسان ، ساختمان فرسوده موقت پشت ایستگاه سئول به تئاتری تبدیل شده است که نمی توان آن را در محل فرماندهی سابق کیم ، که آدرس فعلی تئاتر ملی کره است ، پیدا کرد. .

خبرنگار پاک سونگ یون [email protected]

[ⓒ 세계일보 & Segye.com, 무단전재 및 재배포 금지]