مفاد آیین نامه مقدماتی دیوان عالی کشور که اصل حبس برای متهمان محکوم به حبس بود ، پس از 24 سال مورد بازنگری قرار گرفت. منظور از دستگیری قضایی این است که وقتی متهمی که از نظر معلولیت محاکمه شده است به حبس با حبس محکوم شد ، بلافاصله با صدور قرار بازداشت صادره از دادگاه در محل دستگیر می شود.

طبق دادگاه عالی 24 ، اگر اداره دادگاه تشخیص دهد که دلیل و ضرورتی برای بازداشت تحت “شرایط خاص وجود ندارد” وجود دارد ، معیارهای محدودیت قانونی متهم تحت ماده. موارد بازداشت شخصی “از 1. تجدید نظر شده و اجرا شده است. این اصلاحیه 24 سال پس از اجرای حکم بازداشت متهم در دادگاه است ، مگر اینکه شرایط ویژه ای هنگام صدور حکم حبس در 1 ژانویه 1997 وجود داشته باشد.

سال گذشته گزارش شد که آژانس اداری نظراتی را در مورد تجدید نظر در این ماده با قضات سراسر کشور جمع کرده است. در آن زمان ، بیش از 80٪ از 450 پاسخ دهنده گفتند که آنها با قصد بازبینی پاسخ داده اند. “

بر این اساس ، حتی اگر دادگاه به حبس محکوم شود ، انتظار می رود تا زمان تأیید دادگاه نهایی ، ضرورت دستگیری متهم با شدت بیشتری تعریف شود. قانون آیین دادرسی کیفری فعلاً بازداشت متهم را مجاز می داند ، زیرا دلیل قابل ملاحظه ای برای ظن به اینكه متهم مرتكب جرمی شده است وجود دارد ، اما استانداردهای مربوط به بازداشت قضایی مشخص نشده است.

یک مقام دادگاه توضیح داد: “رعایت اصول قانون آیین دادرسی کیفری در مورد بازداشت ضروری تشخیص داده شد تا ممیزی انجام شود.”

خبرنگار Changsoo Lee [email protected]

[ⓒ 세계일보 & Segye.com, 무단전재 및 재배포 금지]